‘De’ klassieke dramafilm bestaat niet. Wel kan gezegd worden dat drama sinds mensenheugenis al de meest hoogstaande en gewaardeerde vorm van theater, verhaal of film wordt geacht te zijn. De term drama is echter erg breed, en moeilijk af te bakenen. Wat er in elk geval onder valt is alles dat draait om menselijke relaties en de emoties die daarbij een rol spelen; met name negatieve. Ons woord ‘drama’ heeft een bepaalde lading en betekenis die dan ook nauw samenhangen met dit genre.
Een dramafilm bevat, net als een dramatisch toneelstuk of een klassiek Grieks heldendicht bepaalde elementen die ervoor zorgen dat het kan worden gezien als een drama. Ten eerste draait het verhaal om de relaties tussen mensen en de gebeurtenissen die hen overkom
en. Dit in tegenstelling tot bij bijvoorbeeld actiefilms, waar niet de personages zelf maar het geweld daaromheen de focus van het verhaal zijn.
Deze focus heeft vaak echter wel een bepaalde negatieve connotatie. Veel dramatische films en verhalen draaien om tragische, nare gebeurtenissen die de hoofdpersonen meemaken, en hoe zij hier vervolgens op reageren. Klassieke dramatische thema’s zijn bijvoorbeeld het verlies van een geliefde, vriend of familielid, of het niet samen kunnen zijn met een geliefde of familielid door bijvoorbeeld oorlog. Dit maakt dat dramatische films en verhalen sterke emoties op kunnen roepen bij hun publiek. Precies hierin ligt ook hun kracht; deze films draaien om de herkenbaarheid en voorstelbaarheid die publiek kan ervaren bij het bekijken of lezen van dergelijke dramatische films en verhalen.
