Praktische komedie, ook wel slapstick genoemd, is een vorm van komedie waarbij niet of weinig wordt gesproken, en de grappen bestaan uit hilarische situaties en gedragingen van de hoofdpersoon. Dit soort komedie ontstond tijdens het ontstaan van de stomme films, toen het nog niet mogelijk was om films met geluid af te spelen. Dit soort komedie bestaat echter nog steeds, en is nog steeds universeel populair.
Een bekend klassiek voorbeeld van praktische slapstick komedie zijn de films van de Amerikaanse acteurs Stan Laurel en Oliver Hardy, in Nederland beter bekend als ‘de dikke en de dunne’. In de klass
ieke films van dit komische duo, stammend uit de jaren ’20 tot ’40 van de vorige eeuw, kwamen deze twee tegenpolen als komisch duo telkens in hilarische, onhandige en bijzondere situaties terecht. Zelfs zonder geluid en gesproken tekst is het bij deze films telkens duidelijk wat er bedoeld wordt, en komen de grappen zonder meer over.
Een moderner voorbeeld van dit soort komedie zijn de films van de Engelse acteur Rowan Atkinson, beter bekend als Mr. Bean. Ook deze films bestaan uit gekke situaties, waar de sullige Mr. Bean zich vervolgens uit moet zien te redden.
